Петролеум желе ва тӯдаҳои оне, ки бояд огоҳ бошем

Петролеум желе, ки таърихи тӯлонии истифода дорад, дар манзили бисёр одамон ҳамчун як воситаи муфид барои нигоҳубини пӯсти бадан, косахонаи сар, ва ҳатто нӯгҳои ангушт намоён аст. Ин маҳсулот, ки аз нафт, яъне моддаҳои гидрокарбон, истеҳсол мешавад, як консистенси хурсанде дорад, ки боварин ояд, то ҳар гуна хусумат ва хушкшавии пӯсти моро безарар созад. Вале оё шумо медонед, ки истифодаи он дар нигоҳубини нӯгови ангушт чӣ хел манфиат ва хатарҳо дорад? Дар ин мақола, мо ба манфиат ва хатарҳои истифодаи петролеум желе дар нӯги ангушт назар хоҳем кард.

Илова бар ин, петролеум желе боисивишбои определенмикунандаро ва шокхостар ин кор мешавад, ки дар баробари антиоксидантҳо ва моддаҳои формулолини, ба муҳофизат аз мизон ва фарсудашавии нӯг, ёрӣ мерасонад. Ин нӯгҳои ангушт, ки куратори симои аҷибе доранд, имкони хеле хуби ҷалби диққати бештари одамонро доранд, бинобар ин, нигоҳубини онҳо бо истифодаи мудетектефаҳмани моддаҳои осокоракӣ метавонанд, эҳтимолан, дар дастрасии пурра ба сифат ва зебагии нӯгҳои ангушт васеъ кунад.

Маврид ба зикр аст, ки истифодаи петролеум желе на танҳо манфиатаву хушҳолӣ медиҳад, балки бо хатарҳое низ алоқаманд аст. Агар пеш аз истифодаи он, нӯгҳои ангушт дар ҳолати хусумат ва пӯсиш қарор дошта бошанд, себиш бо петролеум желе метавонад ҳолатро бадтар созад. Вобаста ба ҳассосият ва пӯст, имкони ҳассосияти рӯзвони, хусумат, ё ҳатто пои мизонҳои хасиси, баъзе одамон метавонанд, возеали ғайриоддии нӯгҳои ангуштро муддати тӯлонӣ, чорабинии бад накунанда метавонанд.

Агар шумо қарор дошта бошед, ки петролеум желе истифода баред, ҳатман боварӣ ҳосил кунед, ки он барои нӯгҳо ва пӯсти шумо мураккаб нагирад. Беҳтарин роҳи истифодаи он ин аст, ки пеш аз хоби шаб, онро ба нӯгҳои ангушт молед ва бигзоред то дар давоми шаб худро эҳсос кунед. Ин на танҳо падидаи намнокии нӯгҳои ангуштро оварда мерасонад, балки онҳо дар пори ва зебоии шумо низ такмили зиёд мекунад.

Хулоса, петролеум желе метавонад воситаи муфид ва муассир барои нигоҳубини нӯгҳои ангушт бошад, вале бояд бо эҳтиёткорӣ истифода шавад. Агар шумо хоҳед, ки нӯгҳои худро зебо ва солим нигоҳ доред, бояд ҳеҷ гоҳ фаромӯш накунед, ки бо муалазимон ва пӯстҳои пӯсти қавӣ кор накунед. Истифодаи муфид, пайвастаи авф ва гӯшанизор аст, то ки ин маҳсулот ба шумо манфиатҳои зиёде диҳад.